Ο Αθλητισμός δεν αποτελεί μια πολυτελή ενασχόληση.

του Τροκάνα  Παναγιώτη

Ο αθλητισμός χρησιμοποιείται ως μέσο παιδαγωγικής αξίας αλλά και αγωγής. Το σχολείο πρέπει να προσφέρει ευκαιρίες για αθλητισμό και σπορ. Οι γονείς μαζί με τους εκπαιδευτικούς, πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά προς αυτή την κατεύθυνση. Η συμμετοχή τους σε αθλήματα και η τακτική άσκηση ή προπόνηση, δημιουργούν υγιείς συνήθειες που θα τα συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή.

Στη σημερινή εποχή τα παιδιά μας ακολουθούν καθημερινά ένα βαρύ πρόγραμμα, για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των μαθημάτων του σχολείου. Τα περισσότερα παιδιά έχουν εξαιρετικά βαρύ πρόγραμμα με εξωσχολικές δραστηριότητες. Συνήθως όταν βρίσκονται στο σπίτι, ξοδεύουν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους μπροστά στην τηλεόραση, στα βίντεο - παιχνίδια και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Η διατροφή τους κάθε άλλο παρά υγιεινή είναι και χαρακτηρίζεται από μεγάλη περιεκτικότητα σε λιπαρά και υδατάνθρακες. Η παιδική παχυσαρκία έχει γίνει μάστιγα, που εξαπλώνεται και θέτει προϋποθέσεις για σημαντικά προβλήματα υγείας που θα προκύψουν αναπόφευκτα, όταν τα παχύσαρκα παιδιά θα ενηλικιωθούν.
Τα δεδομένα αυτά καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για συμμετοχή των παιδιών σε αθλητικές δραστηριότητες, σε σπορ, σε διάφορα παιχνίδια έξω στον ανοικτό αέρα.

Το σωστό σχολείο προσφέρει ευκαιρίες για αθλητισμό και για σπορ, οι οποίες δεν πρέπει να περιορίζονται αποκλειστικά  στις ώρες του μαθήματος ή της γυμναστικής, αλλά να δίνονται σε όλη τη διάρκεια της παραμονής των μαθητών στο σχολείο, στα διαλείμματα, στις εκδρομές και σε κάθε είδους σχολικές δραστηριότητες.

Απαραίτητη προϋπόθεση, βέβαια, για τη σωματική άσκηση είναι η ύπαρξη κατάλληλων και άνετων αθλητικών χώρων στα σχολεία με τις αναγκαίες προδιαγραφές ασφάλειας και υγιεινής. Γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ, τένις ή ακόμα και σκάμμα θεωρούνται απαραίτητα για κάθε σχολικό χώρο. Ιδανικό θα ήταν να υπάρχει και αίθουσα ενόργανου γυμναστηρίου, που να χρησιμοποιείται τις βροχερές μέρες του χειμώνα στο μάθημα της γυμναστικής.

Ο Αθλητισμός, τα σπορ και το παιχνίδι είναι για τα παιδιά ένας τρόπος όχι μόνο για να εξασκηθούν και να αναπτύξουν νέες σωματικές ικανότητες, αλλά και  να αποκτήσουν νέους φίλους, να μάθουν να είναι μέλη μιας ομάδας, να ψυχαγωγούνται και να βελτιώσουν το αίσθημα της αυτοπεποίθησής τους.  Οι συνήθειες που αποκτούν τα παιδιά με την απασχόλησή τους σ' ένα άθλημα ή σ' ένα σπορ, τα συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή και η σωματική εξάσκηση επιφέρει αποτελέσματα,  τόσο για τη σωματική και όσο και για τη ψυχική τους υγεία.

Το άθλημα και το σπορ στο σχολείο όμως πρέπει να διατηρήσουν τον ψυχαγωγικό τους χαρακτήρα και όχι να γίνονται μια επιπρόσθετη πηγή εξουθένωσης για το παιδί,  έτσι ώστε να μείνει μακριά από τη λογική του πρωταθλητισμού, που οδηγεί σε τυφλούς ανταγωνισμούς, ακόμα και στη χρήση αναβολικών ουσιών από πολύ μικρές ηλικίες, όπως, δυστυχώς, αποκαλύπτεται τα τελευταία χρόνια.

Σε περίπτωση που τα παιδιά παίρνουν μέρος σε αγώνες, είτε σε ομαδικά είτε σε ατομικά αθλήματα, πρέπει να έχουν λογικές προσδοκίες για τα αποτελέσματα και να είναι ικανά να διαχειριστούν την περίπτωση αποτυχιών. Οι προσδοκίες των δασκάλων και των γονέων για την εξέλιξη και τις επιτυχίες κάθε παιδιού πρέπει να διατηρούνται σε ρεαλιστικά επίπεδα.

Παράλληλα οι συμβουλές  πρέπει να καλύπτουν και τον τομέα της σωστής συμπεριφοράς του παιδιού μέσα στην ομάδα του, αλλά και τη συμπεριφορά του ως θεατής ή ως οπαδός. Ο σεβασμός προς τους συμπαίκτες του, η διατήρηση της ψυχραιμίας του στις καλές και στις κακές στιγμές, συμπεριλαμβάνονται στις βασικές αξίες, που πρέπει να διδαχτούν τα παιδιά. Η καλλιέργεια του «φίλαθλου πνεύματος» αποτελεί βασική υποχρέωση και προτεραιότητα του σχολείου, που πρέπει να μυήσει τους μαθητές στο πνεύμα του υγιούς αθλητισμού και του «ευ αγωνίζεσθαι».

Η συμμετοχή των παιδιών σε αθλήματα, η τακτική προπόνηση, οι κανόνες της ομάδας μέσα στην οποία μαθαίνουν να λειτουργούν, αποτελούν μια σημαντική ασπίδα προστασίας εναντίον της μάστιγας των ναρκωτικών, του καπνίσματος και άλλων κακών συνηθειών, που μπορούν να δημιουργήσουν στα  παιδιά αδράνεια και αδιαφορία για τον αθλητισμό. Η σημασία για τη σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού του χρόνου που αφιερώνει στις εν λόγω δραστηριότητες είναι μεγάλη.

Οι ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ μου για την προσέγγιση αυτών των στόχων  είναι:

1.Αξιοποίηση των υπαρχουσών εγκαταστάσεων για την εκγύμναση όσο το δυνατόν περισσοτέρων ατόμων. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει η δυνατότητα χρήσης των αξιόλογων αθλητικών εγκαταστάσεων από όλους τους πολίτες παρά μόνον από συλλόγους του αγωνιστικού αθλητισμού.

2.Όπου δεν επαρκούν ή δεν υπάρχουν αθλητικές εγκαταστάσεις να κατασκευαστούν τέτοιες που να είναι οικονομικές, εύχρηστες και με μικρό κόστος λειτουργίας και συντήρησης.

3.Ουσιαστική αξιοποίηση όλων των χώρων που προσφέρονται για αθλητισμό: τα γήπεδα στις γειτονιές, οι παιδικές χαρές, οι αθλητικοί χώροι των σχολείων καθώς και οι αίθουσες των πολλαπλών χρήσεων αυτών.

4.Ο προγραμματισμός – σχεδιασμός των αθλητικών έργων και προγραμμάτων να γίνεται με την συνεργασία και βοήθεια των  Γραφείων Φυσικής Αγωγής και της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού.

5.Αναβάθμιση του Κέντρου Αθλητισμού με λειτουργία αντιστοίχων αρμοδίων Τμημάτων: Σχολικού αθλητισμο, εξωσχολικού αθλητισμού, (έλεγχος αθλητικών χώρων, αθλητικών σωματείων), άθλησης για όλους, μελετών κατασκευής και λειτουργίας αθλητικών εγκαταστάσεων

6.Υποστήριξη και αναβάθμιση του θεσμού του σχολικού αθλητισμού.

7.Δημιουργία και λειτουργία πιλοτικών αθλητικών προγραμμάτων στην πρωτοβάθμια

εκπαίδευση με την συμμετοχή όλης της οικογένειας.

Ο αθλητισμός είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη. Υποχρέωση μας είναι η διαμόρφωση στρατηγικής στον αθλητισμό, με συγκεκριμένους στόχους και σκοπούς, με οργανωμένα προγράμματα, αναλυτικά χρονοδιαγράμματα ενεργειών και δράσεων.
Δική μας υποχρέωση η επαγρύπνηση και ο ενθουσιασμός για την επίτευξη του οράματός μας. Την ΑΘΛΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Η ρήση του Pierre de Coubertin «ο αθλητισμός δεν αποτελεί μία πολυτελή ενασχόληση, μια δραστηριότητα για τους λίγους που βρίσκονται σε σχόλη, ούτε ένα μυϊκό αντιστάθμισμα στην πνευματική εργασία. Σε κάθε άνδρα, γυναίκα ή παιδί προσφέρει μια ευκαιρία για ατομική βελτίωση ανεξάρτητη από το επάγγελμα και τη κοινωνική θέση. Είναι κάτι που ανήκει σε όλους, στον ίδιο βαθμό και ένταση, και τίποτα δεν μπορεί να το αντικαταστήσει», παραμένει πάντα επίκαιρη.